Paula

Pieter zit in een kamer van alleen maar steen… Helemaal alleen! Terwijl hij wakker wordt realiseert hij zich dat hij in een onbekende ruimte zit. Een ijzeren deur zit voor hem en hij haast zich ernaartoe. Hij wil niet open en hij roept, bonkt en schreeuwt. ‘Is daar iemand?!’ Niemand laat van zich horen! Hij bonkt en ramt, en dan komt er toch iemand aangelopen… Er klinken keiharde voetstappen en met een harde knal gaat de deur open. Er staat een reus van een kerel in de opening. Hij draagt een metalen harnas en zijn gezicht is onherkenbaar! Pieter schreeuwt en schreeuwt van angst…

De grote kerel loopt naar hem toe en pakt hem vast. Hij wordt door een labyrint van gangen getrokken en uiteindelijk komen ze bij een kamer met een rood metalen deur… De deur wordt open gebeukt en er is alleen maar vuur! Een vuurzee zo groot, dat heeft Pieter nog nooit gezien! Hij wordt door de deuropening getrokken en de persoon wil hem in het vuur gooien… Het wordt warmer en warmer en de vlammen komen steeds dichterbij! Pieter schreeuwt en schreeuwt. NEEEEE! Hij wordt in het vuur gesmeten, maar dan wordt hij wakker omdat z’n moeder bij hem staat om hem uit zijn nachtmerrie te verlossen. Ze vraagt wat er is gebeurd en Pieter legt het uit. Nat bezweet ligt hij in zijn bed…

De dag breekt aan. Met een naar gevoel staat hij op en gaat zich douchen. Hij is weer lekker fris en gaat ontbijten. Vandaag wordt het weer een leuke dag op de kaasboerderij. Om half negen vertrekt hij en komt om negen uur stipt binnen. Een vriendelijk goedemorgen klinkt, want wie staat daar? Paula! Hij begroet haar ook, maar hij denkt ook bij zichzelf… ‘Wat heeft ze aan mij? Ik heb haar niets te bieden!’ ‘Wie ben ik nou? Met mijn verleden…’ ‘Ze kan beter krijgen…’ Pieter loopt verder met die gedachte, maar aan de andere kant blijft hij enthousiast en zijn hart bonkt. ‘Als ik Paula maar kan zien!’ Hij helpt vandaag mee in de winkel, want vandaag mag hij klanten te woord staan en producten verkopen. Paula is de ene keer achter, de andere keer in de winkel.

Zijn gedachten schommelen heen en weer… Voor zijn gevoel is hij niets waard. En dan de stemmetjes van de pesters in het verleden. Als hij daarin moet geloven mag hij niet eens in de kaasboerderij werken, want wat is hij voor waardeloos iemand… Toch staat hij er! Om twaalf uur is het pauze. Pieter luncht met wat collega ’s en even later komt Paula pal naast hem zitten. Hij ruikt haar heerlijke geur en stilletjes geniet hij. Ook is hij knetter zenuwachtig, want zijn stille liefde zit naast hem! Pieter luistert wat er wordt verteld en mengt zich in de gesprekken. Paula begint over haar muzikale hobby als zangeres… Daar wil iedereen wel meer van horen. Maar dan wordt ze een beetje verlegen. Pieter kijkt haar aan en ziet nogmaals hoe ontzettend mooi ze is.

Hij wil, net zoals de anderen aan haar vragen of ze wil zingen, maar dat durft hij niet. Zo bang dat hij wat verkeerds zegt… Hij heeft nu iemand waar hij enthousiast over is. Elke dag droomt hij over haar. Er gaat geen dag voorbij zonder Paula in zijn gedachte. Hij romantiseert dat hij haar meeneemt naar het strand en ze daar de meest romantische momenten hebben. Wat zou hij haar graag willen knuffelen… Elke dag wordt de verliefdheid meer! ’s Avonds gaat Pieter naar de psycholoog. Hij bespreekt met haar wat hem momenteel overkomt en waarmee hij struggelt. ‘Waarom vraag je haar niet?’ ‘Zit ze op Facebook?’ ‘Neem iets leuks voor haar mee’ Dit zijn enkele tips van de psycholoog.

Pieter durft niet, want stel dat de pesters van toen erachter komen. Een pijnlijke situatie! Want de leugen overheerst. Hij op Facebook? Of andere social media? Toch, na veel praten, gaat hij erop. Dit na lang praten met eigenaren Hans en Ingrid van de kaasboerderij. Samen richten ze een profiel op en gaan zoeken op mensen. Familie wordt toegevoegd en al snel worden vriendschapsverzoeken geaccepteerd. ’s Avonds zit hij achter de computer en kijkt naar het profiel van Paula… ‘Zal ik haar wel of niet toevoegen?’ Hij durft niet… Wel heeft ze een prachtige foto op haar profiel! Nu kan hij altijd naar haar kijken. Eigenlijk wil Pieter haar foto op zijn bureaublad zetten, maar dat is een gestoorde gedachte!

Hij gaat nog even een wandelingetje maken en loopt door het dorp. Het is stil…  Overal ziet hij mensen gezellig binnen samenzijn. Gezinnen met kinderen en zo nu en dan komen wandelende stelletjes hem tegemoet. Hij laat zijn hoofd dan maar zakken en voelt pijn… Waarom hun wel en ik niet? Iedereen heeft werk. Iedereen gaat het goed! De één heeft succes in zijn bedrijf, de ander maakt promotie bij zijn of haar baas… ‘En ik? Ik kom net uit het gekkenhuis en woon nog bij mijn ouders…’ Geen relatie, want wie wil mij nou? Ik ben een wrak, de Titanic is er niets bij… Het enige lichtpuntje is de kaasboerderij en Paula… Maar ook over haar weet hij niet veel!

Pieter voelt ook angst. Want als het bij die kaasboerderij helemaal verkeerd zou gaan? Wat als Paula een vriend heeft? Dan wordt ook de kaasboerderij een moeilijk ding… Daar krijgt hij een naar gevoel bij en hij loopt snel verder. Eenmaal thuis praat hij nog wat met zijn ouders en broer. De volgende dag moet hij zich weer melden bij de psychiater voor een gesprek. Want wat zijn Pieter ’s toekomstplannen? De nacht nadert en iedereen gaat slapen. Pieter kijkt nog even op Facebook en natuurlijk… Op Paula ’s profiel. Nouja, alleen de foto. ‘druk nou op die toevoegen knop!’ Zijn muisaanwijzer staat erop. Enkel die ene muisklik nog… Een uur later, na een potje gamen, staat hetzelfde scherm er weer voor. Maar dan klikt hij!

Overwinning één behaald!